به گزارش خبرنگار بین الملل ندای انقلاب، نگاهی به اسناد مدارک منتشر شده توسط جولین آسانژ و ادوارد اسنودن نشان می دهد که سیستم های جاسوسی انگلیس و آمریکا بخشی از اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق سفرا و دیپلمات های ما در خارج از کشور، نمایندگان مجلس و خبرنگاران به دست می آورند. البته این مساله به این معنا نیست که گروه های ذکر شده جاسوس هستند بلکه عدم اطلاع از فضای امنیتی باعث شده است که مسائل امنیت اطلاعات را کمتر رعایت کنند.وارد شدن به مسائل مصداقی شاید خیلی صحیح نباشد ولی مصادیق این موضوع کم نیست.مهدی پورصفا در یادداشتی به این مساله در مجلس شورای اسلامی اشاره کرده است که به شرح زیر است:این ایده که تمام ارتباطات تلفنی و یا رایانهای در فضای «نت» از سوی مراجعی خاص در دنیا به طور کامل رصد میشوند تنها به عنوان نظریهای توطئهگرایانه شناخته میشد که عدهای بدبین آن را در فضای غیررسمی رواج میدادند. اینکه پورتالهای بزرگ اینترنتی همچون گوگل، مایکروسافت، یاهو، AOL و سایر سرویسدهندهها اطلاعات خود را برای آژانس امنیت ملی آمریکا افشا کرده و از نظر فنی یک در پشتی برای دسترسی به اطلاعات شخصی کاربران در سرورهای خود مهیا کردند. نکته جالب در اینجا این بود که بر طبق اطلاعات افشا شده اسنودن بخش اعظم ارتباطات اینترنتی رصد شده در سطح جهانی متعلق به کشورهای خاورمیانه و در رأس آن ایران بود. برنامهای که حتی از رصد رادیویی یک سفر عادی مقام معظم رهبری به استان کردستان نمیگذرد. گرچه تجهیزات جاسوسی مستقر در سفارت آمریکا در برلین نقش مهمی در شنود مکالماتی ساختمانهای دولتی آلمان داشته است. استفاده از آیفون برای آلمانیها ممنوع دفتر امنیت فدرال آلمان طی ابلاغیهای به تمام مقامات فدرال این کشور آنها را از استفاده از گوشی همراه آیفون ساخت شرکت اپل منع کرد. در این میان صداهای مشابهی نیز از کشورهای فرانسه و روسیه نیز به گوش میرسد اما در این میان واکنش ایران که اصلیترین هدف جاسوسی مقامات آمریکایی محسوب میشده چه بوده است؟در مجلس شورای اسلامی مانند تمام نهادهای دیگر مرجع ورود تجهیزات الکترونیکی و ارتباطی از جمله تلفنهای همراه توسط مراجعین ممنوع است و این تجهیزات باید در ورودیهای مجلس به امانت گذاشته شود. بازرسیهای موجود در دربهای ورودی از هرگونه ورود تجهیزات الکترونیکی جلوگیری کرده و ضبط این تجهیزات نیز میتواند موجب پیگرد قانونی از مراجعین شود اما در این میان کارمندان مجلس شورای اسلامی و نمایندگان مجلس میتوانند تلفنهای همراه خود را به داخل ساختمان ببرند. البته نمایندگان مجلس برای رفع و رجوع نیازمندیهای خود به طور حتم به تلفن همراه نیاز دارند اما آیا نمایندگان مجلس احتیاط نمایندگان آلمانی را نیز در کار خود دارند. یک نماینده مجلس به دلیل جایگاهی که در اختیار دارد میتواند به طیفی از اطلاعات محرمانه دسترسی داشته باشد که بنا به وظیفه وی امری کاملا طبیعی است و برخی از نمایندگان نیز در جلسات محرمانه حضور پیدا میکنند. گفتوگوی کوتاهی با نمایندگان مجلس نشان میدهد که بسیاری از آنها به محصولات شرکت اپل علاقمند هستند کما اینکه یکی از نمایندگان به طور دائم حتی در صحن علنی از یک آیپد برای چک کردن سایتهای اینترنتی استفاده میکند. در این میان گوشی همراه آیفون با مبلغی بالای ۲۰ میلیون ریال، جایگاه ویژه خود را دارد و اغلب نمایندگان مجلس یک دستگاه آیفون در اختیار دارند که از آن برای مکالمات خود استفاده میکنند. در میان این نمایندگان برخی از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز حضور دارند که به تبع آن با مسائل محرمانه ملی نیز سر و کار دارند. اینکه استفاده آزادانه از چنین ابزارهایی چه امکاناتی را نصیب برخی از دستگاههای اطلاعاتی غربی میکند چندان دور از ذهن نیست. چندی پیش یک نشریه نظامی چینی(وابسته به یک ارگان اطلاعاتی و نظامی) اینگونه ادعا کرد که نرمافزارهای موجود در سیستم اپل میتواند تمام اطلاعات حیاتی شخص را به صورت آنلاین و از طریق اینترنت به مبدأ منتقل کند. این اطلاعات حیاتی شامل ریز مکالمات، شماره تلفنهای آنان و حتی فایلهای صوتی میشود. حتی این تلفنها میتواند در مواقع ضروری تبدیل به یک ابزار جاسوسی آنلاین برای ضبط تمام مکالمات شود. بنابراین نمیتوان دور از ذهن داشت که چه حجمی از این اطلاعات از مجلس جمهوری اسلامی ایران روانه قرارگاه مرکزی اطلاعات آمریکا واقع در فورتمید(NSA) واشنگتن شود. مکالمات یک نماینده عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی به احتمال زیاد با یک مسئول دیگر و شاید هم یک مقام امنیتی و اطلاعاتی درباره آخرین برنامهها و سیاستهای کلان نظام درباره مثلاً مذاکرات هستهای و یا برنامههای اطلاعاتی و امنیتی کشور، شماره تلفن مقام مسئول مورد نظر برای استفادههای حیاتی در مواقع لازم و دیگر موارد تنها قسمتی از این لیست طولانی میتواند باشد. به نظر نمیرسد که دستورالعمل خاصی برای نمایندگان مجلس در خصوص رعایت موارد ایمنی به خصوص در مورد تلفنهای همراه وجود داشته باشد و تنها ممنوعیتی در خصوص ورود تلفن همراه به جلسات محرمانه خاص وجود دارد. البته شاید آیفونداران مجلس نیز مطلع نباشند که اطلاعات آنها درباره مسائل گوناگون با چه سرعتی به غرب و شاید سرویسهای جاسوسی منتقل میشود. سؤال اصلی در اینجاست که آیا به غیر از مجلس شورای اسلامی دستورالعمل کلی درباره سایر موارد این چنینی درباره سایر نهاد های مهم وجود دارد. انتهای پیام/ب