| به گزارش ندای انقلاب ، گروهک منافقین یا به گفته خانم الیزابت روبین” فرقه ی رجوی”(۱) نامی آشنا برای تمام ایرانی ها است؛ سازمانی که در ابتدا در جهت حمایت از انقلاب اسلامی جوانان بسیاری را جذب کرد و در ادامه با چرخشی کامل از اهداف ترسیم شده برای خود در نهایت تبدیل به زندانی برای مردان افسرده و زنانی با صورت های آفتاب سوخته و ریش و سبیل دار شد.(۲) سازمانی مخوف با زنان و مردانی که سال هاست به دور از خانواده و هرگونه ارتباط با دنیای بیرون و به مدد برنامه های شستشو ذهنی(غسل هفتگی) موسوم به “عملیات جاری” تنها مسعود و مریم را می شناسند.(۳) در طول تاریخ عده بسیاری بودند که بر علیه زنان و مردان کشور خود برخاسته و جنایت های فجیعی را مرتکب شده اند؛ مریم رجوی که خود را در میان اعضای مجاهدین “ملکه انقلاب ایدئولوژیک” در کلیسای فرانسه “ژاندارک ایران” و در میان هلهله لابی های منطقه اورسوراواز “ژنرال دوگل ایران” نامید؛ یکی از این افراد است که به همراه همسرش مسعود رجوی بنای سازمان را نهاد که روی هر سازمان تروریسمی رادر خیانت و بغض چندین ساله بر علیه مردم کشورش سفید کرد، زنی که در طول تاریخ زنی مانند او نبوده که به طور تخصصی تروریسم خوبی باشد(۴) و در غیاب همسرش بتوانند سازمان کهنه و پوسیده منافقین را تا به امروز رهبری کند. سازمانی متشکل از بیش از هزار زن که سال ها در پادگان اشرف و امروز در لیبرتی یا در اورسوراواز بایگانی شده اند و از هر نوع آزادی اجتماعی به دور هستند و به جرات می توان گفت ۹۵ درصد از آن ها در طی ۲۵ سال گذشته به مدت ۲ ساعت در شهرها، پارک ها، اماکن عمومی و تفریحی عراق به تنهایی قدم نزده اند و۷۰ درصد از آنان مجرد بوده و تاکنون ازدواج نکرده اند. مطالعه ی مصاحبه و خاطرات زنان جدا شده از این فرقه، گواه ظلمی است که نه تنها شامل حجاب و حتی پوشش اجباری یعنی یونیفرم ها و روسری های یک شکل و یک رنگ می شود؛ بلکه ازدواج و طلاق اجباری، کار اجباری، گزارش روزانه ی افکار و رؤیاها به صورت اجباری، شرکت اجباری در نشست های شستشوی مغزی، بیرون آوردن رحم و نهایتاً رابطه ی جنسی اجباری با شخص مسعود رجوی … را نیز در بر می گیرد. زنان این سازمان بلا شک در این سال ها ظلم ها و جنایات بسیاری در سر سپردگی به مسعود و مریم رجوی بر علیه مردم کشورشان انجام دادند و ما در واقع در این نوشتار در صدد تطهیر و مظلوم نشان دادن آن ها نیستیم؛ بلکه تنها با تکیه بر اظهارات اعضای جدا شده از سازمان به بررسی فجایع این سازمان در مورد زنانی می پردازیم که فریب شعارهای حمایت از حقوق زنان را خورده و جذب سازمان شدند و با ورود به سازمان با زندانی مواجه شدند که امکان جدایی و فرار از آنجا وجود نداشت و مجبور به سر سپردگی، بایگانی وحل شدن برای همیشه در سازمان شدند. تربیت زنان شکنجه گر و قاتل در پروسه تاریخ انسان، مردان زیادی به تبهکاری و جنایت دست زده اند؛ اما در طول تاریخ کمتر زنانی بوده اند که هم پای جنایتکاران مرد پیش قراول شکنجه، جنایت وشقاوت باشند؛ اما مسعود رجوی سازنده نسلی از زنان شقی و شکنجه گراست که به گفته همسرش مریم صفی تا تهران از این زنان تربیت کرد که در بیرحمی و شقاوت همتا ندارند. شکنجه گاه پادگان اشرف زنانی با چهره های سرد، بی روح و خالی از لطافت زنانه که با گذراندن دوره های متعدد شکنجه گری به طرز وحشیانه ای به سرکوب و شکنجه اعضای ناراضی، منتقد و خواهان خروج در فرقه رجوی می پردازند. زنان بسیاری مانند مهری موسوی، مینو فتحعلی، معصومه غیبی پور، مرجان اکبری ودیگر زنانی که به خاطر مخالفت با سیاست ها و برخوردهای مسعود رجوی به دست این شکنجه گران برای همیشه در در گورستان «مروارید» به فراموشی سپرده شدند. عوامل شکنجه گر گروهک منافقین(زهره اخیانی، معصومه ملک محمدی، مژگان پارسا، مهوش سپهری، فرزانه میرانشاهی) حرمسرای رجوی و رقص رهایی زنان در برابر مسعود در سازمان رجوی زنان و مردان از هم جدا نگهداری می شوند و مجاز به صحبت در حد اکتفا هستند. چنانچه به گفته خانم ابراهیمی یکی از اعضای شورای (کادر) رهبری سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت هر گاه مردی از اعضای سازمان مجاهدین خلق و ساکنان پایگاه اشرف در پایگاه به زنی نگاه می کرد؛ او را زندانی و شکنجه می کردند. در واقع سازمان با این اعمال سعی در فریب اذهان و پایبند نشان دادن خود به قوانین اسلام و حفظ حریم میان نامحرم ها دارد. اما این اسلام دروغین که در آن زنان و مردان حق ازدواج و حتی فکر کردن به نامحرم را ندارند؛ فقط مختص زنان و مردانی است که سال های جوانی خود را در بی خبری و درخدمت به رجوی از دست دادند. اما اسلام رجوی چیز دیگری است؛ به گفته شاهدان رجوی در مراسمی به زنان گردنبندی طلا که در آن تصویر خودش حک شده بود اهدا کرد واین به منزله حلقه ازدواج و مراسم نامزدی تمام زنان با رجوی بود. زهرا سادات میرباقری، عضو سابق گروهک منافقین(گردنبند منقوش به تصویر مسعود رجوی که به عنوان حلقه نامزدی به زنان داده می شد.) ◄رقص رهایی: خانم بتول سلطانی عضو سابق شورای رهبری در این باره می گوید: «در زمستان سال ۱۹۹۸ در جلسه ای که مریم رجوی آن را برگزار کرد دعوت شدیم و به ما گفتند که باید استحمام کنید تا کاملا تمیز باشید و باید همه لباس ها و روسری های شما جدید و تمیز باشد چرا که این جلسه «حوض» شورای رهبری است و باید در آن حوض «رقص رهایی» اجرا کرد. مسعود گفت: «این همان رقص رهایی است» سپس با صدای بلند به ما گفت: «شما برای من همچون زنان پیغمبرید یعنی ازدواج شما با فردی دیگر حرام است.» سپس آیه ۳۲ سوره احزاب قرآن کریم را قرائت کرد. مسعود می گفت: «لباس های شرک و جاهلیت را در آورید و این حوض شما است که بایستی در آن شیرجه بزنید این رقص رهائی شماست برقصید و دست های خود را باز کنید همانگونه که خیلی ها بر سر دار رقص رهائی کردند و شما اینجا یگانه شوید تا در تمام صحنه های رزم دیگر و کار و مسئولیت مثل کوه در برابر مردان استوار باشید و به مردان اشعه ندهید.» در این حین برخی بهم ریخته بودند و بعضی ها می رقصیدند، بعضی شوکه شده بودند خلاصه خیلی وضعیت شلوغ و به هم ریخته بود. بعد از آن شب اسامی تک تک ما را نوشتند تا براساس زمان بندی با مسعود هم بستر بشویم. من همیشه فکر می کردم که رابطه رجوی با مریم یعنی همسر مهدی ابریشمچی، ایدئولوژیک است و مریم حتی روسری اش را نیز جلوی مسعود برنداشته است اما واقعیت ها طور دیگری بر من نمودار شد؛ اینجا بود که برمن بسیار واضح شد. دلیل مرگ “مینو فتحعلی” و غایب شدن “فاطمه حاج خداوردی” و چند تا از زنان دیگر چیزی جز صندوقخانه سکس رجوی نبوده و نیست و اگر من هم مخالفت می کردم سرنوشتی مانند آن ها پیدا می کردم ویکی از زنان عضو شورای رهبری سازمان به شکل خصوصی و سری به من گفت که با چشمان خود دیده که مسعود رجوی به صورت دستجمعی در پایگاه اشرف با زنان عضو شورای رهبری و اعضای دفتر خود رابطه جنسی برقرار کرد.» بتول سلطانی، عضو سابق شورای رهبری ◄مسعود در حلقه زنان زیبارو: سادات میر باقری نیز گفت: «مسعود در ماه رمضان با زنان و دختران می نشست و به آن ها دستور می داد که دور او جمع شوند و او را در آغوش بگیرند. این مساله اگر توسط مردان سازمان رخ می داد گناهی نابخشودنی بود. اما خود رجوی در میان زنان و دختران می نشست و برای نشان دادن عشق خود به آنان بقیه چای خود را به آنان می داد تا آن را بنوشند و تبرک بگیرند. در این جلسات و جشن های خاص مسعود رجوی از بین حضار، زنان و دختران جوان و زیبا رو را انتخاب می کرد و آن ها را با نام کوچک خود صدا می نمود و به آنان دستورمی داد تا در کنار او بنشینند. بعد از آن با لمس کردن بدنشان با آنان شوخی می کرد. برای مثال به یاد دارم که دختر زیبارویی به نام سارا حسنی در آنجا حضور داشت که رجوی او را فراخواند و گفت: «سارا برای من چای بیاور» سارا هم برای او چای آورد و بعد از آن رجوی شروع به شوخی کردن با او نمود و بعد از مدتی؛ از مخفی شدن سارا به مدت چند ماه غافلگیر شدیم و هنگامی که او را دیدیم وضعیت نامناسبی داشت و افسرده و از لحاظ روانی دچار مشکل شده بود. دقیقا نمی دانستیم که رجوی با او چه کار کرده بود؟! سارا حسنی، یکی از دختران جوانی که مورد تجاوز مسعود رجوی قرار گرفت ◄نشست چهار دیواری: خانم نسرین ابراهیمی از اعضای جدا شده از سازمان نیز بیان داشت: «بارها در نشست های مریم رجوی که با ما داشتند به ما می گفتند؛که فکر کردن به هر مرد دیگری جز رجوی یعنی خیانت به رجوی است. بحث حریم رهبری یکی از بندهای مهم به اصطلاح انقلاب ایدئولوژیک در درون سازمان مجاهدین بود. حریم رهبری یعنی اینکه تنها مرد زندگی ما رجوی است و فکر کردن به غیر از او خیانت محسوب می شد و به خوبی به یاد دارم که مریم رجوی با ما نشستی داشتند به نام «چهار دیواری »گفتند که در ایران زنی که به خونه شوهرش می رفت با لباس سفید می رفت و با کفن سفید هم خارج می شد. از ما می خواست که با مسعود هم همین باشیم و می گفتند که تصور کنید که زنی در ایران با شوهرش در یک چهار دیواری است ولی ذهن و قلبش به فکر شخصی خارج از آن چهاردیواری باشد و ببینید که این فکر چقدر زشت و آزار دهنده می باشد. پس اگر ذهن شما خارج از این چهاردیواری رفت بفهمید که چقدر زشت است. نسرین ابراهیمی، عضو سابق گروهک منافقین بارها گفته بود که شما خوشگل ترین را دارید پس دیگه چی می خواهید؟ یا می گفت که مسعود فقط مال من نیست و مال همه زنان داخل سازمان است. از ما می خواست که مثل خودش باشیم و جز به مسعود به هیچ کس دیگه ای فکر نکنیم. همه ما بعد از اینکه عضو می شدیم رجوی گردن ما گردنبندی می انداختند که این در حقیقت حلقه ازدواج هر نفر محسوب می شد با رجوی شوهر تمام زنان سازمان.» ممنوعیت از نیازهای اولیه زنان درمتن مصاحبه اغلب زنانی که توانستند از سازمان جدا شوند؛ این مطلب وجود دارد که قبل از ورود به سازمان و به دلیل تبلیغات گسترده در زمینه حمایت از حقوق زنان، سازمان برایشان کعبه آمال بود؛ اما به محض ورود با حقیقت تلخی رو به رو شدند و خود را در زندانی یافتند که راه نجاتی از آن نبود. زنان به گفته تمام رها شدگان از بند سازمان مجاهدین حق هیچ نوع انتخابی برای زندگی شخصی خود ندارند و از بسیاری از نیاز های اولیه خود محروم هستند. زنانی که همیشه و همه جا باید حجاب داشته باشند نسرین ابراهیمی عضو جدا شده سازمان می گوید: «وقتی که مرا به اشرف منتقل کردند؛ در یک پروسه ۳ ماهه به من گفتند که: حجاب در مجاهدین اجباری و تغییر مذهب هم وجود ندارد و باید مسلمان باشم و نماز و روزه اجباری است لباس و نوع پوشش فقط همانی است که مجاهدین آن را به عنوان فرم ارتش می شناسند و به جز این فرم حق پوشش دیگه ای وجود نداشت. من در ایران آزادی نداشتم ولی حداقل می توانستم لباسی که خودم دلم می خواهد بپوشم و یا حق ازدواج و یا حق صحبت با خانواده ام را کسی از من نمی گرفت و یا کسی از من مثل برده ها کار نمی کشید.» سادات میرباقری نیز یکی از جداشده های فرقه ی رجوی است که عضو لایه ی دوم شورای رهبر بوده به گفته ایشان: «در مناسبات این فرقه، حجاب فقط در روسری خلاصه می شود، زنان حق ندارند از انواع دیگر پوشش مثل شال یا کلاه و… استفاده کنند و جز روسری “سبز، قرمز، خاکی” بقیه ممنوع بود و حتی روسری های قرمز و خاکی نیز تنها در محل های خاص مجاز بود و اگر کسی می خواست خارج از مراسم های تبلیغی مجاهدین روسری قرمز یا خاکی بپوشد، توبیخ می شد. در این فرقه که با دستورالعمل های مریم رجوی کارها و امورات بویژه مسائل زنان دنبال می شود، در مورد لباس و پوشش هم محدودیت حاکم بوده و هست. زنان حق انتخاب رنگ لباس و حتی حق انتخاب جنس پارچه لباس خود را ندارند! من به مدت ۲۳ سال که در تشکیلات این فرقه مخرب بوده ام فقط مجاز بودم از فرم پوشش سبز رنگ با جنس زبر و روسری سبز استفاده کنم. حجاب اجباری حتی در مکان هایی که فقط زنان حضور داشتند نیز حاکم بود. وقتی مسئولین فرقه در این رابطه با سوال و شگفتی زنان روبرو می شدند که: «چرا زنان در یک نشست کاملاً زنانه و یا در سالن غذاخوری خودشان که هیچ مردی در آن تردد نمی کند باید روسری سر کنند و حجاب اجباری داشته باشند؟ مسئولین فرقه با استناد به صحبت ها و فرامین مریم رجوی می گفتند: روسری فرم رسمی سازمان مجاهدین و ارتش آزادی بخش است و زنان ملزم به پوشیدن روسری حتی در مکان هایی که مردان حضور ندارند هستند.» ◄حجاب اجباری و ممنوع بودن زنان از داشتن پوشش آزاد در میان زنان دیگر در حالی است که مریم رجوی در” طرح ده ماده ای” که برای آینده ایران ادعا می کرد، اعلام کرد که “زنان از حق انتخاب آزادانه پوشش برخوردار خواهند بود.” زنان حق آرایش، پیرایش و نگاه کردن در آئینه را ندارند به گفته خانم سنجابی یکی از اعضای جدا شده از سازمان: «زنان در اشرف اجازه نداشتند حتی کفشی که بیش از دوسانت پاشنه داشته باشد بپوشند. زنان اجازه نداشتند از جوراب های رنگی غیر از مشکی و رنگ های تیره استفاده کنند. برای زنان استفاده از لوازم آرایشی و حتی کرم ضد آفتاب ممنوع بود. عینک های آفتابی و هر نوع امکانات دیگر غیرنظامی ممنوع بود. برای زنان هر لباسی جز لباس های فرم نظامی ممنوع بود؛ درحالیکه مریم رجوی در هر کجا با انواع و اقسام آرایش و لباس های گران قیمت و میلیونی و روسری های مارک های هرمس و دولچی کابانا و بربری وشانل (۵) ظاهر می شد و همین طور مژگان پارسایی و زنان مدار یک شورای رهبری که با آرایش و لباس های رنگین برای ملاقات با نظامیان آمریکایی می رفتند.» مریم سنجابی، عضو سابق شورای رهبری زنانی با دستان پینه زده، صورت های آفتاب سوخته و ریش و سبیل به گفته خانم ابراهیمی: «تمامی زنان به طور خاص زنان جوان باید جلوی آفتاب کارهای سخت و طاقت فرسا انجام می دادند و مریم رجوی بارها گفته بود که صورت زنان را وقتی دوست دارد که آفتاب سوخته باشند. به این وسیله صورت زنان به شدت آفتاب سوخته و پر از لکه های آفتاب می شد و بر اثر کار زیاد و فشار صورت ها شکسته می شد. در حقیقت می خواستند که صورت ها کاملا زشت بشود که هر کسی با خودش فکر کند که من که سنم که کم نیست و قیافه ام هم سوخته و زشت شده؛ پس دیگه همان بهتر که در این خراب شده یعنی اشرف بمانم تا بپوسم؛ چون جامعه مرا نخواهد پذیرفت .در بین زنان، دست های پر از پینه و زخم و صورت هایی سوخته و داغون ارزش بود و اگر کسی غیر از این بود گفته می شد که تن به کار نمی دهد و خیلی اوقات در نشست های تحقیر کردن آدم ها، این افراد باید جواب این سوال را می دادند که چرا صورتشان سوخته نیست و دست هایشان پینه بسته نیست. یکی دیگه از بلاهایی که سر زن ها می آوردند این بود که برای کم کردن غریضه جنسی در غذاها کافور می ریختند و این باعث شده بود که صورت زن ها با مردها فرقی نمی کرد و زن ها ریش در می آوردند، خیلی واضح است که صورت یک زن که ریش داشته باشه چه وضعیتی است و چقدر دردناک و عذاب آور است.» همچنین خانم سنجابی نیز در این باره بیان داشت: «هر از گاهی مریم رجوی برای زنان پیام می فرستاد که دست ها و صورت های آفتاب سوختۀ شما را دوست دارم؛ درحالیکه خودش هیچگاه رنگ آفتاب و گرما را به چشم نمی بیند. این اواخر مریم رجوی پیام داد که «صورت های خونین شما قشنگ است» در حالی که خودش حتی یک هفته بازداشت در زندان پاریس (که مسعود رجوی می گفت مانند هتل می ماند) را نتوانست تحمل کند و ده ها نفر را (در اعتراض به حکم زندان) برای خودسوزی در خیابان های اروپا فرستاد و به نابودی کشانید. سران فرقه رجوی به غذای زنان هورمون هایی می افزایند که باعث رشد موهای زائد درصورت واندام می گردد وبه همین دلیل است که اکثر زنان عضو این فرقه دارای “ریش وسبیل” می باشند.» عملیات “قله آرمانی” و عقیم کردن زنان این سازمان در عملیاتی به نام”قله آرمانی” اقدام به خارج کردن رحم حداقل ۱۵۰ نفر از زنان سازمان توسط پزشکی به نام نفیسه بادام چی کرد. این عملیات مرحله‌ای است که هر کدام از زنان عضو سازمان برای برقراری پیوند با مریم و مسعود رجوی ناچار به انجام آن هستند. نفیسه بادامچی، پزشک گروهک منافقین که اقدام به خارج کردن رحم زنان می کرد نسرین ابراهیمی معروف به بتول که خود یکی از اعضای شورای (کادر) رهبری سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت بود از انجام این عمل سرباز زد و در نهایت از سازمان اخراج گردید. خانم ابراهیمی در اظهارات خود بیان داشت: «زنانی که کوچیک ترین مشکلی داشتند و مشکل آن ها می شد به راحتی از طرق دیگر حل شود؛ ولی سازمان آن ها را وادار می کرد که رحمشان خارج شود و اگر کسی هم مقاومتی می کرد گفته می شد که مگر برای خودت آینده و زندگی متصور هستی؟ مگر همه ما طلاق مادام العمر نگرفته ایم؟ پس اگر ریگی در کفشت نیست چرا مقاومت می کنی؟ زهرا السادات میرباقری نیز لیست نام ۹۵ زنی که سازمان به بهانه های مختلف مانند کم خونی، سر درد و کمر درد سازمان اقدام به خارج کردن رحم و عقیم کردن آن ها کرد منتشر ساخت. این مقاله تنها به گوشه ای ازفجایع منافقین نه در مورد دیگران بلکه در مورد زنان سر سپرده به آرمان های سازمان اشاره می کند؛ حال با چنین شرایط ضد انسانی که در بین زنان سازمان مجاهدین حاکم است؛ آن ها در اروپا از مساوات و آزادی زنان حرف می زنند. گروه ها و تشکل های بسیار زیادی بنام زنان ایجاد کرده و در گروه های حقوق بشری فعالیت می کنند. بنام زنان و دفاع از آزادی زنان ایران، کنفرانس و سمپوزیوم برگزار می کنند. اما دریغ از آنکه خود ذره ای به آن اعتقاد و التزام عملی داشته باشند و امروز گزارشات زنان و مردانی که موفق به فرار از این سازمان شدند خود گواه بر این ادعای پوچ و بی اساس این سازمان تروریسمی دارد. منابع ۱_مقاله خانم الیزابت روبین سال ۲۰۰۳ ۲_ مصاحبه خانم سنجابی و ابراهیمی از اغ=عضای جدا شده از سازمان ۳_ ابراهیم خدابنده از مسئولین سابق بخش روابط بین‌المللی منافقین کتاب فرقه‌ها در میان ما ۴،۵_ مقاله ابراهیم نبوی |  |
↧
بلاهایی که در مخوف ترین سازمان تروریستی بر سر زنان آمد + تصاویر
↧